Centrum Polski jest terenem nizinnym, pozbawionym naturalnych wzniesień. W klasycznym paralotniarstwie swobodnym wniesienie jest niezbędne do tego aby rozpocząć lot. Na terenach nizinnych, problem ten rozwiązuje się poprzez zastosowanie wyciągarek paralotniowych. Mówimy wtedy o wykonaniu startu za wyciągarką.

Wyciągarka obsługiwana jest przez uprawnionego do tego operatora a jej praca polega na nawijaniu liny na bęben, podczas gdy drugi koniec liny podczepiony jest do paralotniarza. Wyciągarka znajduje się na ziemi. Hol paralotniarza musi odbywać się pod wiatr. Aerodynamika skrzydła paralotniowego działa tak, że gdy jest ono holowane (ciągnięte do przodu) to wówczas nabiera wysokości. Operator wyciągarki tak reguluje prędkość obrotową bębna, żeby paralotniarz osiągnął maksymalną wysokość, a cały ciąg przebiegał bezpiecznie i prawidłowo. Lina wyciągarkowa ma długość około 1000-2000 m i rozwijana jest na powierzchni pola wzlotów. Start za wyciągarką pozwala na uzyskanie wysokości rzędu 200-300 m w czasie 30-60 sekund. Po uzyskaniu maksymalnej wysokości, paralotniarz odpina linę wyciągarki i dalej kontynuuje lot swobodny. Od tego momentu lot nie różni się już niczym od lotu w górach.

Najczęściej wykorzystywane przez nas miejsca do startu za wyciągarką:

Łęki Kościelne w okolicach Kutna (łąki przy autostradzie A1) – 51 km od Łodzi, 57 km od Płocka, 124 km od Warszawy Mapa